Od Horizona C.D. historii Nuti

Wewnętrznie umierałem ze śmiechu, jednak do wadery tylko się uśmiechnąłem szeroko i puściłem jej oczko.

- Kto ostatni do tamtego drzewa, ten gapa! - krzyknąłem pokazując dzieciakom drogę. 

Pobiegły przodem, a nasza dwójka tych nieco 'doroślejszych' ( przynajmniej fizycznie, niekoniecznie umysłowo ) potruchtała za nimi. 

- Dzięki. - westchnęła tak, jakbym zabrał z jej grzbietu jakiś ciężki bagaż. 

Ten bagaż był żywy i rozdzielony na trzy części merdające ogonami jak małymi wiatraczkami. 

- Juhu! Kto pieerwszyy! - krzyczały jeden przez drugiego. 

- Słyszałaś szczeniaki. - wzruszyłem ramionami patrząc w oczy wadery i...  wystrzeliłem do przodu. 

- Ej! To nie fair! - krzyknęła udając głos małego dziecka i przyspieszyła. Minęliśmy trójkę urwisów i razem prawie z rozpędu wpadliśmy na drzewo.
Mało mieliśmy czasu na wymyślenie następnego zajęcia. Zaśmialiśmy się tylko i już wilczki były obok Nas.
- Pomocy...? - zapytała Nuti oznajmiając, że z jej strony pomysły właśnie zostały wyczerpane.
- Hej! A umiecie tak? - spojrzałem na nich wszystkich z chytrym uśmieszkiem.
Spojrzałem w górę na koronę drzew. Dawno tego nie robiłem, ale...  Stanąłem na tylnich łapach, a przednimi oparłem się o pień drzewa. Zacząłem się wspinać ku górze. Raz, dwa, trzy... Gdy natrafiłem na pierwszą, grubszą gałąź, skoczyłem na nią i balansowałem jak kot. Zacząłem nucić piosenkę, którą kiedyś śpiewała Nam na dobranoc moja mama. Szczeniaki widocznie ją znały, bo zaczęły piszczeć:

Byle kto, ten kundelek

a serc ile bije dlań

tyle ma na na na na.. - zmyśliłem tekst, nie pamiętając słowa

i nie spieram się o gust tych pań

Hahahahah! - śmiały się i bawiły w najlepsze. Zaczęły wyć do rytmu. Przeskoczyłem na kolejną gałąź. 

Byle kto, ot włóczęga

taki łazik. Wciąż pod prąd

zwykły Tramp, lecz przysięgam,

że nawet ja go kocham choć to błąd

Bawiłem się przednio i widząc że zajęły się przedstawieniem, spojrzałem na nich z góry unosząc brwi jak to miałem w zwyczaju i kontynuowałem. 

Nigdy nie wiesz skąd pojawi się

wszystkie kłopoty ma za nic

że taki jest to, to każdy wie

ach.. uwielbiam go bez granic

Zrobiłem teatralny odchył w tył udając, że spadam. Na szczęście miałem doświadczenie w łażeniu po drzewach, więc natychmiast wróciłem do pionu i wybuchnąłem śmiechem. Uspokoiłem się i nadal na bieżąco przypominałem sobie słowa:

Byle kto, byle jaki

ale dodać chciałabym

byle kto, lecz ktoś taki

że się w drogę ma ochotę ruszyć z nim

w drogę ma ochotę ruszyć z nim

ma ochotę ruszyć z nim

Zakończyłem i zeskoczyłem na ziemię kłaniając się w pół w kierunku wadery.

Nuti? xD