Suczka wyszła mu naprzeciw.
- Hej. - uśmiechnęła się lekko.
Myślami była jednak zupełnie gdzie indziej. Z trudem jeszcze chodziła, jednak nic jej nie bolało.
- Hej. Tęskniłem. - wyznał.
- Ja też. Nawet nie wiesz jak bardzo. - westchnęłam. - Potrzebowałam Ciebie przy sobie. - szepnęła i podeszła, żeby go przytulić.
Po policzku spłynęła jej pojedyncza łza.
Nagle, wszystko ułożyło jej się w głowie. Wszystkie puzzle, które dotąd do siebie w ogóle nie pasowały, złożyły się w jedną całość. Mimo, że w niej panował teraz głównie smutek, szybko został czymś przykryty. Ale... co to jest? Co zdołało ją tak rozweselić? Ares. Odpowiedź, to imię - Jego imię.
Wreszcie do niej dotarło. Kocha go. Tylko... Czy On kocha ją? Nie ma prawa po tym, jak się zachowywała. Jak ma mu to wyznać? Czy w ogóle to zrobić?
W jej głowie zapanował chaos.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz