Patrzyłyśmy w piękne niebo. Może i miałam kataraktę, ale umiałam użyć audiokinezy do echolokacji. Nawet na chmury działało... Nie za dobrze, ale tak. Z kolorami już było gorzej.
- Piękne... - westchnęła z radością Cete.
- Nie wiem, czy kiedykolwiek było tak pięknie, jak dziś. - powiedziałam.
- Możliwe, że tak.
Nagle zrobiło się ciemno. Słyszałam wyraźnie warczenie wilków. Właśnie szły całą wstają w naszą stronę.
- O nie... - powiedziała Cete.
- Co jest? - zapytałam.
- Ruda wiedźma. A mianowicie jej wojska.
- Ruda wiedźma? Kto to?
- Taka ruda suczka, która umie czarować. Teraz chodź, kryj się!
< Cete? >
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz